Termomodernizacja

Centralna dostawa ciepła z kotłowni lokalnych oraz wykorzystywanie liczników ciepła w budynkach jako podzielników kosztów jest przeszkodą, przy sprawiedliwym rozliczaniu efektów termomodernizacji co skutkuje problemami z uzyskaniem premii termomodernizacyjnej. W systemie kotłowni lokalnych, objętych Projektem, w przypadku przeprowadzenia działań oszczędzania energii, w dowolnym przykładowym budynku, czy to w oparciu o termomodernizację, czy to metodami nieinwestycyjnymi, nie ma możliwości sprawiedliwego rozdziału korzyści z tych inwestycji. Właściciele budynków podejmujący inwestycje efektywności energetycznej ponoszą koszty, natomiast korzyści rozkładają się na wszystkich Odbiorców systemu ciepłowniczego, podłączonych do jednego węzła grupowego. Zatem w chwili obecnej trwa stan niezgodny z zasadą „polluter pays principle”, ponieważ koszty za ochronę środowiska nie są ponoszone prawidłowo wśród użytkowników ciepła podłączonych do jednej kotłowni lokalnej. Przeszkód takich nie ma przy zasilaniu budynków z indywidualnych węzłów cieplnych.

Budynek po przeprowadzeniu termomodernizacji elewacji

Umożliwienie wdrażania termomodernizacji w budynkach podłączonych do kotłowni lokalnych jest pośrednim (dodatkowym) celem związanym z zamianą zasilania energią cieplną z istniejących źródeł kotłowni lokalnych na węzły indywidualne na obszarze m.st. Warszawy. Modernizacja źródła ciepła na indywidualny węzeł cieplny, jest bardzo istotnym elementem procesu termomodernizacji zasobów mieszkaniowych Stolicy. Wartość ograniczonych strat ciepła, przy założeniu dynamiki wdrażania inwestycji termomodernizacji na poziomie 20,7% (=23%*90%) całości substancji mieszkaniowej, w ciągu dziesięciu lat od rozpoczęcia realizacji inwestycji, zapewni trwały efekt rocznego ograniczenia zużycia ciepła wynoszący 52 267 GJ/rok, który odpowiada efektom redukcji emisji dwutlenku węgla o 5 279 Mg/rok, pyłów ze spalania paliw o 679 kg/rok, dwutlenku siarki o 19809 kg/rok, tlenków azotu o 9 931 kg/rok.