Termomodernizacja

Centralna dostawa ciepła z wykorzystaniem węzłów grupowych oraz wykorzystywanie liczników ciepła w budynkach jako podzielników kosztów jest przeszkodą, przy sprawiedliwym rozliczaniu efektów termomodernizacji co skutkuje problemami z uzyskaniem premii termomodernizacyjnej. W systemie węzłów grupowych, objętych Projektem, w przypadku przeprowadzenia działań oszczędzania energii, w dowolnym przykładowym budynku, czy to w oparciu o termomodernizację, czy to metodami nieinwestycyjnymi, nie ma możliwości sprawiedliwego rozdziału korzyści z tych inwestycji. Właściciele budynków podejmujący inwestycje efektywności energetycznej ponoszą koszty, natomiast korzyści rozkładają się na wszystkich Odbiorców systemu ciepłowniczego, podłączonych do jednego węzła grupowego. Zatem w chwili obecnej trwa stan niezgodny z zasadą „polluter pays principle”, ponieważ koszty za ochronę środowiska nie są ponoszone prawidłowo wśród użytkowników ciepła podłączonych do jednego węzła grupowego. Przeszkód takich nie ma przy zasilaniu budynków z indywidualnych węzłów cieplnych.

Budynek po przeprowadzeniu termomodernizacji elewacji

Umożliwienie wdrażania termomodernizacji w budynkach podłączonych do węzłów grupowych jest pośrednim (dodatkowym) celem związanym z zamianą zasilania energią cieplną z istniejących źródeł węzłów grupowych na węzły indywidualne na obszarze m.st. Warszawy. Modernizacja źródła ciepła na indywidualny węzeł cieplny, jest bardzo istotnym elementem procesu termomodernizacji zasobów mieszkaniowych Stolicy. Wartość ograniczonych strat ciepła, przy założeniu dynamiki wdrażania inwestycji termomodernizacji na poziomie 20,7% (=23%*90%) całości substancji mieszkaniowej, w ciągu dziesięciu lat od rozpoczęcia realizacji inwestycji, zapewni trwały efekt rocznego ograniczenia zużycia ciepła wynoszący 20 259 GJ/rok, który odpowiada efektom redukcji emisji dwutlenku węgla o 1 997 Mg/rok, pyłów ze spalania paliw o 0,24 Mg/rok.